Ongeveer om 7 uur wakker. Boiler aan en rustig ontbijten, douchen enz. We hebben geen haast vandaag. We hoeven alleen naar West Memphis, 2,5 uur rijden. Het is helemaal bewolkt en er staat een heel klein zuchtje wind, maar dat duurt niet lang.
Om 08.40 uur gaan we rijden. Nog even vlug een foto van de ingang van het park.
Het dorpje Tishomingo is ook een bruisend geheel. Not 😁. Je bent erdoor voordat je er erg in hebt, maar ze hebben wel een heel grote begraafplaats. We slaan af naar de 30 west. Tussenstop vandaag is Brices Cross Roads Battlefield Site. Ik had gelezen dat je hier met de America the Beautiful pas op zou kunnen, maar het was heel anders dan verwacht. Inderdaad een NPS-bord, maar geen toegangshek of zo, gewoon de doorgaande weg. Ik dacht ook dat we dan wel een kaartje of gidsje zouden krijgen, maar dus ook niet. Dat maakt het niet eenvoudiger, want er staan wel genummerde borden met "autoroute", maar vaak kun je er niet stoppen, want doorgaande weg, of je bent er voorbij voor je het goed en wel gezien hebt. Lekker handig.
Bij nummer 7 is wel een parking, dus daar gaan we er even uit. Er staat informatie over de slag in 1864. Het is op zich best goed weer, maar een graad of 10 kouder dan we gewend zijn, dus dat voelt koud aan.
Dan besluiten we maar naar de camping te gaan. Via de snelweg inderdaad 2,5 uur, maar daar hebben we geen zin in, zoveel snelweg. Zonder snelweg is het 4,5 uur en dat is geen optie, dus voeren we Ripley in als tussenstop. Om 11.15 uur is het 23⁰. We wippen nog even de Walmart in voor melk en brood, maar dit is een hele kleine en ze hebben geen verse producten hier. Om 12.40 uur tanken we à $ 2,54.
In Ripley is het erg zoeken naar de juiste vervolgroute. Ik wil pas bij Holly Springs de snelweg op, maar dat blijkt niet te mogen van onze strenge navi-juf. Zij laat ons er bij Hickory Falls al op gaan.
We zijn al langs heel veel roadworkborden gekomen deze vakantie, maar maar zelden wordt er ook gewerkt. Meestal is het al klaar. Vandaag moeten we wel een keer stoppen voor een "flagger" en bij West Memphis in de buurt moeten we over 1 baan, maar het rijdt wel door. Blijkbaar is het roadworkseizoen al afgelopen en moet het roadworkbordenophaalseizoen nog beginnen.
Inmiddels zijn we in Tennessee aangeland en dat heeft een echt bord op de staatsgrens. Niet veel later vallen we van onze stoel van verbazing, want we rijden Arkansas (ook een bord) binnen. Huh? Het blijkt dat West Memphis niet een stadsdeel van Memphis is, maar een stad in Arkansas. Dat hebben we gemist thuis 😂. Bijzonder. We vinden het nog best een eind rijden naar de camping, waar we om 13.15 uur aan komen.
Tom Sayer's RV park ligt aan de rivier de Mississippi op een uiterwaard. Hij bestaat uit 4 delen en wij staan op het minst mooie en dus goedkoopste stuk op site 1. Hier staan eigenlijk alleen maar trailers, mogelijk van mannen die verderop op de olieoverslag werken. Op de andere 3 delen staan de big rigs. Wij hebben een pull through, die hebben ze hier alleen maar zo te zien, en een full hookup.
Het is heel mooi weer geworden en we gooien de Poolse worst (Kielbasa) van de Dollar General even op de bbq voor op de boterham die we buiten opeten. Smaakt prima, maar toch net niet zo lekker als die in het voorjaar, maar we weten niet meer waar we die gekocht hadden.
Na de lunch gaan we even lezen en daarna wandelen we naar de rivier. Het water staat nu laag, maar bij de receptie is een gebouwtje met een bord erop met de waterhoogte van 2011. Dat is ver van de rivier, dus dat moet vreselijk geweest zijn. Op de folder staat dus terecht: So close to the Mississippi river, sometimes we're in it! 😂.
 |
| De provisorische reparatie van het lek bij de voorruit |
Na de afwas checkt Jan Helene nog even. Nog geen update.
