We staan om half 8 op na een onrustige, koude nacht. De fleece dekentjes waren eigenlijk net niet genoeg. Opstaan valt niet mee als het koud is.
Om half 9 gaan we rijden. Ik krijg geen klots water over me heen van het dakluik, dus de theorie dat het condens zou kunnen zijn gaat niet op. Koud buiten, warmer binnen: recept voor condens. Het heeft niet geregend en het lekte wel nadat er na de regen water op het dak was blijven staan. We hadden geen beren, geen herten en geen eekhoorns, dus ze krijgen geen sterren. Eigen schuld.
We hebben geen bereik, dus geen Miss G., dus wordt het ouderwets op de kaart rijden. Ook leuk. Het voorspelde mooie weer is er ook (nog) niet. Maar het is wel een mooie herfstochtend; wolken boven en tussen de bergen die langzaam oplossen en de zon die toch probeert door te komen. Dan ziet alles er meteen een stuk leuker uit. Het geeft ons een aardig beeld van de Great Smoky Mountains, waar we niet heen konden, want die zien er denk ik ongeveer ook een beetje zo uit.
Om 10.10 uur is het 15⁰. We willen even stoppen bij Seneca Rocks. In de verte zien we al een mooie rotsformatie. Al tijden wordt Seneca Rocks op borden aangegeven, tot het niet meer aangegeven wordt en we er voorbij zijn. Helaas, maar we hebben in elk geval wat gezien.
10.52 uur 17⁰. In Petersburg hebben we weer bereik en vriendin G. bedenkt meteen weer iets anders dan wij willen, dus negeren we haar. We hebben haar eigenlijk alleen nodig voor het laatste stukje. We volgen gewoon de 28N. We hebben tot nu toe de weg grotendeels voor onszelf gehad. We zijn inmiddels het National Forest uit, maar het is nog wel groen met bomen en een riviertje rechts, maar wel veel vlakker. Hier is het geen herfst meer. Alle bomen zijn nog groen, op een enkel bruin randje na.
We rijden door Romney, West Virginia's first town. Est. dec. 23, 1762. Ziet er netjes uit met een mooi County Court House.
11.04 uur 20⁰. Bij Paw Paw de rivier over en dan zijn we in Maryland. Er staat alleen een bord Keep Maryland beautiful, maar welkom zijn we blijkbaar niet. Dat zal later ook blijken, want heel vriendelijk worden we niet ontvangen op de camping. Als we de receptie binnenlopen roept ze al: name? Gezellig.
Onze vriendin stuurt ons rechtsaf de David Thomas Rd SE op voor 2 mijl. Heel smal en omhoog en niet veel verder moeten we vol in de ankers voor ons eerste wild: een schildpad. Die hadden we hier niet verwacht. En dan steekt er een hert over. Cool hier.
De bocht om naar Old Town Orleans Rd SE voor 9 mijl. Nog smaller en al snel nog onverhard ook. Hebben wij weer. Niet zo cool 😒. We gaan haar denk ik maar ontvrienden met haar rare ideeën. Het hobbelt enorm en op een paar plekken glibbert de modder ook. Het is misschien wel korter, maar vast niet sneller. Nog 2 herten.
Maar we redden het. Om 13.15 uur zijn we opeens bij de camping aan onze linkerhand. Hopelijk kunnen we morgen via de andere kant weg.
We krijgen plek F7. Het kaartje is net als de camping nogal onoverzichtelijk. Als we na een extra rondje over de camping de plek gevonden hebben, zien we dat het weer geen wonder van schoonheid is. Daar hebben we deze vakantie nogal een abonnement op geloof ik. Het is mooi weer, maar er zijn erg veel vliegjes hier in het bos. Heel irritant. We dachten eerst dat het muggen waren.
We zetten de camper achter 3 hoog op de blokken en hangen dan nog achterover, maar meer hebben we niet. We moeten nodig dumpen ziet Jan, maar we moeten eerst moed verzamelen om weer weg te gaan. Cup a soupje erin, stroom en water eraf en naar voren rijden. Als we aan het dumpen zijn, stopt een medewerker zijn karretje en attendeert ons erop dat we op P7 een full hookup hebben. Vast, maar wij staan op F7... O ja, die heeft het niet. Zo lastig hier, P, F, waarom nummeren ze niet gewoon door? Haha, wij zijn dus niet de enigen die het hier onhandig vinden. We krijgen hem precies weer op de blokken, altijd een leuke uitdaging. Stroom en water eraan en een boterham eten. Buiten zitten durven we niet aan; dat wordt vast de hele tijd om je heen slaan. En in de boeken staat binnen tenslotte hetzelfde als buiten 😜
Ik ga eerst het verslag schrijven en Jan wat internetten. Dat werkt wel goed hier. Er zijn hier wel eekhoorns, maar die zijn ontzettend schuw. Het is wel weer een relaxte, rustige middag, maar dat is niet waarvoor we naar Amerika komen. De e-readers zijn gelukkig geduldig. Ik speel nog even patience, wat we gedeeltelijk ook samen doen. Heel gezellig.
Voor het eten hebben we bami met een minder lekker zakje mix erdoor en de kipsaté van de bbq hadden we vanmiddag al gemarineerd. De kant en klare marinade is op dus hebben we met de beperkte middelen hier zelf wat geflanst. Niet slecht, maar met meer erdoor is lekkerder natuurlijk. Gelukkig hadden we nog wel de lekkere pindasaus.
 |
| stiekem door de hordeur gefotografeerd, dus wat wazig |
In deze simpele camper zit geen vaatwasser, dus moeten we er zelf aan geloven. Met weer 2 afleveringen van The Resident en ijs sluiten we de dag af.
Gereden: 298 km
Track of the day: Hit the road Jack - Ray Charles