We hebben bedonderd geslapen. Eerst scheen er tussen de kier in de gordijen van de cabover en die van de cabine eronder een heel gemeen lichtje precies in mijn gezicht. Dus heeft Jan wat geknutseld met een handdoek en knijpers. We hadden het gordijn van de "slaapkamer" dicht kunnen doen, maar dan moet je daaraan denken. Dat gebruiken we nooit. Om half 5 werd ik wakker omdat ik het koud had, dus de fleecedekens erover getrokken. Het is pas de 2e keer dat we ze gebruiken deze reis. Verder alleen een laken of niks. Zo heet was het.
We vallen niet meer in slaap, want hier en daar worden auto's gestart van mensen die aan het werk gaan en de (snel)weg maakt ook veel meer herrie dan gisteren. Gistermiddag was het zo lekker rustig hier. Alleen een zacht gezoem van alle airco's.
Om 7 uur maar opgestaan, de tent opgeruimd en gedoucht. We hebben geen haast, want we gaan de stad in vandaag. Het weer ziet er prachtig uit. Helaas heeft Jan nog geen internet kunnen krijgen om te zien hoe het met Helene is.
Om 09.05 uur gaan we rijden na een foto van de river crest 2011 (waterstand) bij het sanitairhokje. Jee, dat was echt hoog 😱
Even een stop bij de Walmart, want gisteren was tenslotte niet gelukt. Nu wel. Maar daarvoor moeten we eerst onder een poort door waar staat 12ft, 8 inch, of 6 inch, in elk geval te laag voor ons. Maar het ziet er best hoog uit, dus ik stap uit om te kijken of het gaat. Het gaat. Bij een van de andere in-/uitgangen hangen wel de waarschuwingsbalken, waarschijnlijk op de aangegeven hoogte en dan gaat het inderdaad niet lukken.
Door naar de Bass Pro Outdoor Shop. We parkeren hier met het idee hier de hele dag te blijven staan en van hieruit naar de stad te gaan. Deze winkel zit in een piramide die de 10e grootste piramide van de wereld zou zijn. Ook zit er een hotel in, de Big Cyress Lodge.
We vinden deze winkel minder leuk ingericht dan andere waar we geweest zijn. Er is een lift waarmee je voor $ 8,- naar het observatiedek kunt. Doen we niet. Ze hebben wel een moeras nagebouwd met cypressen in het water - nep, en vissen, ook hele grote - echt. We lopen rond en constateren dat ze geen leuke kleding hebben voor op safari op dit moment. Wel hebben ze leuke schoenen voor mij, maar ik heb geen zin om naar mijn maat te vragen. Ik ben blijkbaar niet in de schoenenkoopmood vandaag.
Als we uitgekeken zijn, nadat ik Jan uiteraard weer een paar keer kwijt geweest ben, gaan we naar de halte van de trolley om naar de stad te gaan. Die ligt naast de parkeerplaats, alleen rijdt die niet meer. Plan B dus. De bus. Iets verderop ligt het busstation William Hudson Transit Center. Hoe werkt dat? Welke bus moeten we hebben? We neuzen wat rond op zoek naar een kaart, maar die is er niet. Jan kijkt op internet en een zwarte mevrouw spreekt ons aan. Na een praatje geeft ze goede informatie, nl. dat we voor de Sun Studio's bus 1 moeten hebben, voor Stax, mochten we daarnaartoe willen, bus 57 en voor Beale St. 4/39. Ze weet ook te vertellen dat de trolley niet meer rijdt om budgettaire redenen. We kopen een dagticket voor $ 2,- p.p. en gaan naar buiten op zoek naar de juiste bus. Dan komt er een aan en komt de mevrouw naar buiten hollen om te vertellen dat dat onze bus is. Hoe aardig is dat? De bus rijdt eerst wat door om mensen uit te laten stappen. Wij willen daar ook instappen, maar dat mag niet; alleen bij de halte. Ze rijdt om en bijna 5 minuten later stopt ze wel voor ons. Halte Union St/Manassas St. moeten we eruit.
Om half 1 zijn we bij de Sun Studio waar het goed druk is. We kopen tickets voor de tour van half 2 en krijgen een folder met daarop wat er in de directe omgeving zit. Het lijkt ons verstandig om even wat te eten en lopen op Union naar Slim & Husky's pizza. Het is er uitgestorven en er klinkt behoorlijk harde muziek die niet bepaald onze smaak is. Boven dit lawaai moeten we het meisje achter de toonbank zien te verstaan en erachter zien te komen wat ze hebben en hoe het werkt. We nemen 1 Slim en kiezen the Smoking Herb en doen er extra banana peppers op. Drankje erbij. Dan betalen en wachten tot het klaar is. Een soort Mac, maar dan voor pizza. Het blijkt uitstekend te smaken en het is net voldoende voor een bescheiden lunch.
Dan lopen we terug naar de Sun Studio waar het wat minder druk is. We kijken rond in het café/giftshop totdat Krista de tour start. Best een grote groep. We gaan naar boven en kijken in het museum en Krista vertelt à la Leo Blokhuis over de bijzonderheden met tussendoor bijpassende muziekfragmenten. Het is heel leuk.
Daarna gaan we weer naar beneden en komen in de eigenlijke studio. Hier staan muziekinstrumenten en nog steeds komen er muzikanten, ook bekende. Ze zegt dat ze daar nog steeds muziek opnemen, maar dat wagen we te betwijfelen. De kwaliteit is vast niet wat we tegenwoordig gewend zijn. Elvis is de bekendste die hier begonnen is en 1,5 jaar muziek opgenomen heeft voordat hij een contract kreeg bij RCA voor $ 35.000,- per jaar. Toen een vermogen. Sam Philips was eerst niet in hem geïnteresseerd, maar de secretaresse Marion Keisker vond hem wel goed en heeft zijn eerste track opgenomen. The rest is history.
Hoewel met $ 20,- p.p. aardig aan de prijs, hebben we er geen spijt van en bijna een uur later staan we weer buiten. Het is nu wel bewolkt, maar de hele middag toch een graad of 26.
Wat gaan we nu doen? We kunnen met de bus naar de Stax Studio's, maar daar hebben we geen zin in. Internet zegt dat het 1 mijl lopen is naar Beale St. dus dat gaan we doen. Onderweg lezen we af en toe informatieborden over historische gebeurtenissen. Vanuit de verte zien we de boog over de straat al. Het ziet er niet erg druk uit. Van dichtbij is dat nog steeds zo.
De straat is in 2 delen afgesloten en dus voetgangersgebied. Er staan leuke gebouwen, er zijn leuke neonreclames, maar echt sfeer is er niet. Misschien vanavond, maar in Nashville is het de hele dag feest met overal live muziek. Dat lijkt hier pas om 19 uur te beginnen. Daar gaan we niet op wachten.
 |
| Coyote Ugly Saloon van de film |
Bij Alfred's op het dakterras drinken we een biertje. Het zit er lekker in het windje. Als het op is lopen we over Beale St. tot aan het standbeeld van Elvis. Daar ziet Jan dat de Bass Pro maar een half uur lopen is, dus gaan we niet moeilijk doen om een bus te zoeken.
 |
| Alfred's |
We lopen over Main St. die er leuk uitziet, alleen staan de haltes van de trolley er nu verlaten bij en dienen ze alleen als decoratie. Hier, midden in de stad, scharrelt een eekhoorn. Ik ook weer blij.
Dan gaan we nog even naar The Peabody Hotel. Dat staat bekend om de eenden die om 11 uur 's ochtends naar de vijver in de lobby geleid worden en om 5 uur 's middags weer terug. We lopen naar binnen, ook al is het pas 4 uur en zijn verbaasd hoe het eruit ziet. We verwachtten een grote ruimte met balie en eendenvijver, maar het is een compleet luxe winkelcentrum met marmeren vloeren. Er is een café/restaurantgedeelte met hele mooie plafonds en in het midden een fontein met daarin de 5 eenden. Erbij staat de eendenbegeleider, de Duck Master, in rood livrei. We wachten niet tot 5 uur, maar lopen een stukje verder.
Daar is muziek te horen van een fanfare met 3 danseressen. Klinkt lekker. De jongen achteraan met de grote trom slaat er vol overgave op los. Heel leuk om te zien
We zijn eigenlijk benieuwd wat een kamer in het hotel kost, dus Jan zoekt het even op. Een tweepersoonskamer is $ 450,- per nacht en dan krijg je 19 m² . Ziet er niet eens geweldig uit. Laat maar.
Langs de Mississippi River lopen we verder naar de Bass Pro en het gaat eigenlijk heel snel. Omdat we nu vanavond thuis eten, sparen we geld uit en wil ik toch nog een keer naar de schoenen kijken. Zo gezegd, zo gedaan, alleen hadden ze mijn maat niet. Ook weer opgelost. Wel jammer, het was zulk mooi zacht leer.
 |
| Eigenlijk zagen we de achterkant van deze letters |
Met de camper zijn we in een kwartier weer op de camping, 17.15 uur, waar we lekker even gaan zitten voordat we met het eten beginnen. Internet geeft aan dat Helene inmiddels een categorie 4 is en Florida heel serieuze problemen heeft. Het is "one of the largest storms in the last century. Could be the strongest since 1895". De laatste categorie 4 was Ian en die heeft heel veel schade aangericht in Florida in 2022.
We bedenken wat we evt. zouden kunnen doen als de camping in de Great Smokey Mountains niet zou kunnen. Maar zover is het nog niet. Morgenochtend eerst kijken hoe het morgen is en dan in Nashville op de camping nadere informatie inwinnen. Time will tell.
Voor het eten hebben we sirloin steak van de bbq, gebakken aardappels en tomaat/komkommersla. Na de afwas ga ik het verslag schrijven en Jan lezen. Het was een andere dag dan in eerste instantie gedacht, maar we hebben het prima naar ons zin gehad en vinden het eigenlijk wel lekker om vanavond gewoon thuis te zijn.
Zoals gewoonlijk kijken we samen met Edy's butter/pecan 2 afleveringen van The Resident. Interessante ontwikkelingen daar.
Gereden: 39 km
Track of the day: Thats Alright (Mama)- First Release - 1954 - Elvis Presley