Om 08.35 uur gaan we rijden in heel lichte miezer. 177 mijl te gaan. Lange broeken en een vest aan. Al snel missen we een afslag naar rechts en moeten we over de berg heen. Het is wel een leuke weg en Europees smal. Het is wonderbaarlijk dichtbevolkt op de berg. Het was een ommetje van 20 minuten. Niet veel verder zien we een Dollar General en halen we ijs om nog een paar dagen van onze verslaving te genieten. Thuis mag het alleen nog op vrijdag. Er stond wel een heel bijzonder typje bij de kassa.
We tanken à $2,69, 39,69 gallon = $ 115,-. Dan 38 mijl over de 60E. In Milton is morgen het Pumpkin Fest en om 09.39 uur is het 15⁰. Om 10 uur hebben we al 4 doodgereden herten gezien. Vanochtend, net onderweg, 2 vlak bij elkaar. Ik vroeg me af of dat door dezelfde auto was. Ze waren vast samen. Dan slaap je ook niet lekker lijkt mij.
Om 10.09 uur is het 19⁰ en nog steeds grauw, vies weer.
 |
| Een van de vele pompoen en andere herfstige artikelen verkopers |
We komen langs het dorp Hurricane. Heel bijzonder met Helene net achter de rug. Roep je het dan juist op of wend je het af door je dorp zo te noemen?😕
We hebben aangegeven "geen snelweg", maar dan stuurt Miss G. Maps ons bij Charleston naar een straat met een bord "cars only". Dat vinden we toch wat te link met het oog op evt. lage viaducten verderop of zo, dus zijn we eigenwijs en draaien om naar de 60E te gaan. Dan zegt ze dat het een half uur langer is. Jammer, maar beter dan toestanden. Iets verderop zegt ze dat het een uur langer is en dat vinden we teveel, dus daar toch maar rechtsaf. Dat vindt ze leuk en we rijden langs de rivier met links huizen met zuilen natuurlijk en het State Capitol met gouden of koperen dak. In andere omstandigheden hadden we gekeken of we konden parkeren en ook deze aan onze verzameling toevoegen, maar we rijden door. Via een stukje weg dat zo Mediterraans zou kunnen zijn, komen we bij de 60E uit. We staan bij het stoplicht voor linksaf, wat ze net had aangegeven en dan zegt ze dat we rechtsaf naar de 60W moeten. Nou, echt niet.
 |
| Niet echt uitnodigend weer om lekker de stad te bekijken |
 |
| Wel jammer, hij ziet er wel mooi uit |
Dan ziet Jan een Walmart, maar we kunnen daar nergens het spoor over, dus dat wordt een stukje terugrijden. Even vlug een paar boodschapjes. Ik wil ook graag een fles cole slaw dressing van Hidden Valley mee naar huis nemen, maar al dagen zien we alleen ranch. Ze eten hier zeker geen cole slaw.
De 60E is een mooie bergweg met bossen, veel armoedige woonsituaties en het ziet er naar ons idee uit als Red Neckland. Dachten we vanmorgen dat het geen leuke weg zou zijn; het blijkt dat het grootste deel juist heel mooi is. Little Elk Mountain ligt op 380 m. hoogte.
 |
| Een van de weinige rode bomen deze reis |
We draaien de Appalachian Waters Scenic Byway op. Een poosje moeten we stilstaan voor roadworks. We rijden hier echt de herfst in. Niet zo zeer qua weer, want dat is iets beter dan vanmorgen, maar de bomen gaan verkleuren. Alleen niet rood hier.
Richmond, home to the 1968 Olympic gold medallist. Alleen geen idee waarmee. Thuis nagekeken en het blijkt Mike Barrett te zijn en hij deed aan basketbal. We rijden al een poos over de Cranberry Corridor.
Kennison ligt op 1215 m. Hier lijken sommige bomen al kaal te worden. Het weer wordt steeds beter op nog een echt buitje na.
Via de 39/55 komen we bij Watoga SP. We kiezen voor Beaver Creek campground, want die is $5,- goedkoper dan Riverside campground. Over een hele lange, 7 mijl, smalle maar heel mooie weg komen we bij de camping. We hebben geen reservering. Dan is het huisje dicht en staat er dat je een plek kunt reserveren via de telefoon of de website. Fijn, we hebben hier nul internet en nul bereik 😒
Dat wordt dus terugrijden naar het Park Head Quarters. Geen 7 mijl, maar wel ruim de helft. Dat blijkt een prachtig gelegen gebouw te zijn. Binnen worden we hartelijk geholpen en gevraagd welke plek we willen. Geen idee. We weten alleen hoe de camping heet. Ze geeft ons site 20 en we krijgen seniorenkorting, waardoor we "maar" $43,- hoeven te betalen. De state parks zijn niet meer zo goedkoop als vroeger 😞
Weer dezelfde weg terug. Een heel enkele keer zien we een eekhoorn oversteken, maar niet veel. Het is even onduidelijk hoe we bij de plek moeten komen, dus zetten we de camper even neer en lopen rond. Top 😞. Er staat 1 tentje langs het weggetje en 1 caravan op de hele camping. De caravan staat op 19 😝. Bijna elke andere plek was beter geweest. Maar goed, het is maar 1 nacht. Het ruikt hier wel heel lekker naar bos en naaldbomen. De mevrouw in het kantoor zei dat er een beer met 2 jongen bij de camping was geweest. Als we die zien, is alles vergeten en vergeven.
 |
| Maar nooit als wij er zijn |
 |
| En wij hebben 20 😩 |
 |
| Maar zo slecht is het nou ook weer niet |
Om 2 uur waren we voor het eerst bij de camping en om 3 uur zetten we de camper op zijn plek. Toch nog maar even een boterham maken. Daarna lopen we een stukje en het blijkt dat er nog een heel stuk camping is langs een groot grasveld waar ook aan het begin schommels en een volleybalnet staan. Zijn ook mooie plekken. Hier zijn er een stuk of 6 van bezet.
Het wandelpad naar de camping gaat over stenen in een vrij snel stromende beek, maar het water staat ons net te hoog, dus gaan we terug. De zon is inmiddels verschenen, dus pakken we de stoelen en gaan even buiten zitten lezen, totdat we het tegen 5 uur te fris vinden worden. Binnen lekker verder met Bud erbij. Die is altijd gezellig.
Voor het eten vanavond weer een dode koe van de bbq met sla en de aardappelsalade staat er voor de show bij. Dat is meestal tegen het einde van de vakantie. Dan zijn we er een beetje op uitgekeken. Bovendien vinden we deze eigenlijk niet lekker, de red skin sliced van de Walmart. Daarnaast hadden we laat geluncht, dus ook niet veel honger.
Helaas geen wild gezien behalve de paar eekhoorns in de verte, dus ook hier geen extra sterren te vergeven. Na de afwas nog een paar hoofdstukken en dan gaan we naar onze date met The Resident en Edy's voor 2 afleveringen.
Gereden: 309 km
Track of the day: Appalachian Folk by the Coon Creek Girls (1968) - 'Red Rocking Chair'