Dag 2, maandag 9 september, Washington DC

Best goed geslapen. Om 01.45 uur was ik wakker omdat Jan zijn telefoon geluid gaf en om 5 voor 6 of zo weer. Toch nog weggedommeld en om een uur of 7 opgestaan. Douchen, beneden ontbijten. Een standaard Amerikaans ontbijtbuffetje. Niet geweldig, maar ook niks mis mee, behalve de papieren borden, plasticbekers en -bestek dan. Daar moeten ze toch eens mee ophouden. De kamer is net zo. Standaard, ruim, maar niks bijzonders.

Om kwart voor 8 stappen we naar buiten, voorzien van een vest, want het is nog fris, al zal dat niet lang duren. Voordat we bij de metro zijn, 10 minuten lopen, hebben we eigenlijk al spijt dat we ze meegenomen hebben. 
Bij de metro kopen we een 3-daagse OV-kaart en gaan we met de Orangeline, die hier gelijk loopt met de Silverline, naar het Capitool. We hebben om 10.40 uur de afspraak staan voor de tour, maar zijn er al om 09.20 uur. 


We besluiten toch naar binnen te gaan en dan eerst het visitor center te doen. Eerst door de security. We wisten wat er wel en niet mee mocht, dus dat is geen probleem. We melden ons bij de balie en dan blijkt dat we meteen met de tour mee kunnen, want het is niet druk vandaag. Toppie. Dat willen we wel. Onze gids is Olivia en via koptelefoon met zender kunnen we haar goed volgen. Het is hier heel mooi, maar het capitool in Austin stond wel verder open voor bezoekers. Hier zien we maar een klein stukje, maar het is wel een heel mooi stukje.

Eerst de ruimte waaronder Lincoln eigenlijk zou worden begraven, maar hij wilde niet onder de grond, dus is dit steeds wat anders geweest.

Dan naar de rotunda. Hier hangen 8 olieverfschilderijen en staan beelden in marmer of brons van 2 belangrijke mensen uit alle staten. Niet allemaal hier, maar verspreid over het Capitool. Bovenaan is een fries te zien die eigenlijk uitgehakt zou worden uit steen, maar dat werd te duur, dus is het geschilderd door Constantino Brumidi. Het is wel in 3D, want het ziet er net als beeldhouwwerk uit.









In de volgende ruimte staan nog meer beelden. Er zijn meer groepen tegelijk, maar het is niet heel storend. Alle beelden worden in de loop der jaren gewisseld, maar  het beeld van Rosa Parks niet. Dat moet voor altijd blijven staan. Haar zullen we later deze reis nog tegenkomen in haar eigen museum in Montgomery.

Rosa Parks





Hier eindigt de tour en Olivia vertelt dat Amerikanen naar hun senator kunnen gaan om tickets te regelen voor een bezoek aan de Senaat en het Congres. Buitenlanders kunnen bij de balie in de hal een ticket halen. Dat doen we dus en ze zitten nog net niet met de tickets te zwaaien, zo snel krijgen we ze.
Hier moeten we weer door de security. Alle spullen afgeven, door de scanner en dan kunnen we even op de publieke tribune kijken naar de zaal waar geen activiteit is. Er mogen dus absoluut geen foto's gemaakt worden. Dat was in Austin nogal anders. Het duurt dus maar even en dan kunnen we onze spullen weer ophalen.

Dan gaan we alsnog naar het visitor center, wat heel interessant is.










Op een gegeven moment heb ik geen zin meer en wel dorst. Het is pas half 12 en nog te vroeg voor de lunch, hoewel er hier wel een restaurant is. Hier worden jaarlijks 19.000 Capitoolgebakjes gemaakt à $6,95. Ik drink het kraantje leeg en dan gaan we naar buiten. De shop was klein en duur, dus we komen niet echt in de verleiding.


Dan wandelen we over de Mall, niet die in Leidschendam, richting Washington Monument, maar eerst willen we wat eten. Er zijn geen eettentjes hier, maar wel veel foodtrucks. De eerste slaan we over, want we willen even zitten. Bij het Smithsonian Art Museum is een paviljoen, maar het menu vinden we niks. Toch maar een foodtruck dus. Bij een krijgen we een stukje quesadilla om te proeven en dat smaakt prima, dus deze wordt het. Allebei een wrap met frietjes en een watertje erbij. Bankje in de schaduw en dan kunnen we er weer even tegen.


We hebben tickets voor het Washington Monument voor 3 uur en dat is het nog lang niet, dus lopen we eerst door naar het WWII monument dat heel groot is en mooi en daarna naar het Lincoln Memorial.

Museum of African American History











Het Lincoln Memorial is deels ingepakt en er staat een tijdelijke gehandicaptenopgang, omdat er voor $69 miljoen verbouwd wordt. Er komt een etage onder met visitor center, boekwinkel en theater. Het moet in 2026 klaar zijn.
We kunnen gelukkig wel naar het beeld van Lincoln. Dat is groot en imposant. We bekijken het uitzicht over de hele Mall. 







Dan lopen we terug naar het Washington Monument. Daar zijn we nog steeds wat te vroeg, maar ook hier kunnen we met een eerdere tour mee. Max. 8 personen, 7 bij ons, kunnen tegelijk met de lift naar boven. Ook hier eerst door de security. We hadden er al rekening mee gehouden, dus travelling light deze dagen. 
Het Washington Monument was toen het gebouwd werd nog het hoogste gebouw ter wereld. Dat duurde niet lang, want al snel werd de Eiffeltoren gebouwd en die is 2x zo hoog. Wel is het nog steeds het hoogste vrijstaande gebouw in Amerika. Geen stalen versteviging, alleen steen op steen. Alle staten hebben plaquettes, maar die zijn niet te zien, want ze zitten aan de binnenkant. 
In 1 minuut naar 490 ft = 149,35 m. Daar is het observatieplatform. Rondom zijn er ramen en erboven is uitleg met wat je ziet. Het is heel helder weer, dus we hebben een geweldig uitzicht. Het Capitool in zijn geheel, het Witte Huis en nog veel meer. Foto's die je nooit op een andere manier kunt maken. Het kost niet veel tijd, maar  het is echt de moeite waard. 









Lincoln Memorial




Smithsonian Castle

1 "etage" lager is nog een klein museumpje en op weg naar de lift weer naar beneden is er nog een verrassing. Eigenlijk jammer om te verklappen voor wie nog wil gaan, maar goed. Halverwege worden de ruiten van de lift van melkglas opeens helder en kun je op 2 plekken de "staatsstenen" zien. Heel kort, maar heel leuk. Omdat je niet precies weet wanneer het komt en het aan 2 kanten van de lift is, is het bijna onmogelijk om er foto's van te maken.

Dit zijn de replica's van de staatstenen in het museumpje

En zo ziet een foto vanuit de lift eruit 😄

Dan laten de voetjes van zich horen en besluiten we rustig terug te gaan naar het hotel. We nemen de metro bij Smithsonian en stappen weer bij Ballston uit. 


Aan de overkant van de bushalte, waar de Uber ons gisteren oppikte, is een 7Eleven en daar halen we wat te drinken, want op de hotelkamer hebben we natuurlijk niks. We zijn gewend altijd ons hele huishouden bij ons te hebben. Het laatste stukje lopen we en net geen 22.000 stappen na de start vanochtend ploffen we neer. Het is dan 16.15 uur. Even zappen. Ik ga schrijven en dan moeten we ook nog bedenken wat we vanavond met het eten doen. In de lobby ligt een A4-tje met restauranttips. We hebben niet veel honger en willen niet te ver, dus gaan we voor de eerste: Ballston Local. We kunnen lekker buiten zitten en nemen een pizzapunt en een biertje en zijn tevreden. Dan nog 10 minuten lopen en proberen wakker te blijven, want we storten aardig in inmiddels. We hebben het tot half 10 uitgehouden met een stuk van een Star Wars film. Tandenpoetsen, licht uit. Ik heb niet eens meer gelezen en dat is zeer uitzonderlijk.