We hadden de wekker vroeg gezet, want we moeten om kwart voor 9 bij het Witte Huis zijn en we willen ons niet haasten.
Bij het ontbijt zien we op het nieuws dat er gisteravond bij een demonstratie een politieagent is doodgeschoten. Daar waren vast al die sirenes voor. Dat klopt wel met de tijd.
Na het ontbijt, ze hebben niet eens yoghurtjes vandaag, vertrekken we op tijd naar de metro. Halte Metro Center en dan nog een stukje lopen.
We zien de rij al van ver en sluiten achteraan aan. Zo netjes zijn we wel. Er komt al snel beweging in en niet heel veel later laten we onze reservering aan de ranger zien en mogen we door. Volgende stop is de paspoortcontrole. Volgende stop is de paspoortcontrole. Echt, het werd 2x gedaan. Volgende stop is de security en hier wordt de mevrouw iets voor ons eindelijk teruggestuurd met haar tas. Domme mensen heb je toch. Er staat duidelijk: no bags of any kind. Zelfs geen clutch. Maar wij waren wel voorbereid en mogen door.
Het is een self guided tour. Hier en daar moest het nogal gehaast, want er zijn meer belangstellenden. We beginnen in de East Lobby met schilderijen van o.a. Nancy Reagen. Het is goed gevuld, maar we kunnen gelukkig wel overal goed kijken. Helaas zijn de foto's niet echt geweldig geworden.
Door de East Collonanade, waar Obama regelmatig met zijn hondje ging joggen als het vies weer was, komen we voorbij het movie theatre met de rode stoelen en om de hoek is een winkeltje. Hier kopen we een cadeautje voor Esther die alweer zo lief is om voor onze planten te zorgen.
Buiten kunnen we een blik werpen op de tuin; de Jacqueline Kennedy Garden. De tour volgt niet helemaal de route die in het gidsje staat. Dat wil nog weleens verschillen, afhankelijk van wat er verder te doen is in het Witte Huis.
Door langs de bibliotheek. Inderdaad erlangs, want we kunnen wel overal naar binnen kijken, maar niet de kamers in lopen.
De Vermeil Room met ernaast de China Room. Deze vinden we erg leuk want die komt ook voor in de film The American President met Michael Douglas en Annette Benning en dat vinden we een leuke film.
 |
| de China Room |
Door naar boven, naar de East Room. Hier worden de ceremoniële dingen gedaan. Toch bijzonder om te lopen waar zoveel hoogwaardigheidsbekleders ook gelopen hebben. Dit is de grootste kamer van het huis.
Via de Cross Hall lopen we door de groene, blauwe en rode kamer die allemaal hun naam eer aan doen.
De State Dining Room waar staatsbanketten gegeven worden, brengt ons naar het einde van de tour. Er staat een lange rij, want je kunt een foto maken onder het zegel en tussen de vlaggen. Iedereen geeft zijn telefoon of camera aan degene achter hem die dan de foto maakt. Ik heb geen telefoon bij me, alleen mijn compact camera. Achter ons staat een ouder echtpaar en de mevrouw zegt dat haar man er erg goed in is. Mooi. Ik leg uit hoe het werkt en we poseren. Hij zegt: "Nog 1 voor de zekerheid." Top! Later blijkt dat er geen enkele foto gemaakt is. Waarschijnlijk niet hard genoeg gedrukt 😭. Nou ja, dat verzinnen we er dan maar bij.
 |
| Onder het zegel, tussen de vlaggen |
Via de officiële ingang gaan we naar buiten. Daar staan naast de ingang aan beide kanten heel veel kaarsjes met de vlag erboven ter ere van 9/11.
We wandelen naar het visitor center en raad eens; we moeten eerst door de security. We zijn de laatste 3 dagen zovaak gescand dat we bijna licht geven. Het visitor center zit in een groot gebouw en heeft een mooi, bijzonder plafond en mooie bogen bij de ramen. Er staat een grote maquette van het Witte Huis en verder de gebruikelijke informatie. Ook ligt er een steen met inscriptie van president John Adams dat er in dit huis alleen eerlijke en wijze mannen zouden wonen. Dat is niet helemaal gelukt 😉.
Hierna gaan we weer met de metro naar het hotel, want we hebben tenslotte niks bij ons. Ik wil graag mijn tasje en Jan zijn zonnebril. Jan bekijkt daar even hoe we het vanmiddag inrichten. We willen naar Arlington Cemetery en als we bij Rosslyn overstappen op de blauwe lijn, stoppen we zo ongeveer voor de deur. Het 9/11 monument, ook met de blauwe lijn bereikbaar, zit er niet in, want dat is vandaag en morgen alleen voor familie en bobo's open i.v.m. 9/11. Aan het eind van de middag zien we Joe en Kamala op tv er ook hun eer betonen, nadat ze vanochtend naar New York zijn geweest. Samen met Trump. Echt een plezierreisje dus 😬.
Bij Rosslyn stappen we niet alleen over, maar ook even uit, want tegenover het metrostation zit een Mac en het is dan ongeveer ook wel lunchtijd. Hierna nog 1 halte naar de begraafplaats. Stukje lopen en dan aan de linkerkant naar binnen en raad eens... we mogen weer door de security. Gaat vlot.
We willen een plattegrond van het terrein, want het is immens, maar daar doen ze hier niet aan. Er is wel een app, maar die blijkt in het gebruik toch niet zo handig.
We zien velden met witte stenen, keurig op rij, maar we hadden dit groter verwacht en niet dat er op veel plekken heel veel anderssoortige grafstenen, obelisken en wat dies meer zij staan. Ook valt het ons op dat er veel echtgenotes van en ook kinderen van liggen, of op zijn minst vermeld staan op een (eigen) steen.
We gaan eerst op zoek naar het graf van de onbekende soldaat, waar van mei t/m september elk half uur wisseling van de wacht is. Degene die wacht loopt, loopt elke keer 21 passen in 21 seconden precies en draait dan om. Als er gewisseld wordt, komt er eerst een andere militair die met verdragende stem buldert: "Ladies and Gentlemen". En dan dat iedereen stil moet zijn en moet blijven staan enz. Bijna lachwekkend. De ceremonie neemt ongeveer 10 minuten in beslag en bestaat voornamelijk uit het tig keer omdraaien en presenteren van het geweer en een soort van stare down.
We hebben een prachtig uitzicht op de Mall in de verte en een eekhoorn is zo brutaal om hard langs de ceremonie te scheuren 😄.
Op weg richting uitgang, want we hebben al behoorlijke platvoeten en het is serieus warm met 29 ⁰, komen we langs de achterkant van het huis met de zuilen. Het blijkt een plantage te zijn geweest, Arlington House, van General Lee. Hij hield wel slaven, maar was er goed voor. Hij leerde ze lezen en schrijven, terwijl dat illegaal was en had vastgelegd dat ze na zijn dood vrij zouden zijn. Aan de voorkant hebben we in de verte zicht op de Mall over de hele lengte, breedte als je het op de foto ziet.
 |
| Een blik op het Pentagon |
Iets verderop staat een wit kruis met een witte steen en die is van Robert Kennedy, zijn broer, en nog iets verder een identieke voor zijn andere broer Edward.
Bij de uitgang lopen we nog even door het visitor center en gaan dan naar de metro.
 |
| Willem Alexander en Maxima leggen een krans bij het graf van de onbekende soldaat |
Blij om onderuit te kunnen gaan in het hotel en ertegenopziend om vanavond er weer uit te moeten om te gaan eten, kijken we naar meer nabeschouwingen van het debat en de actuele beelden en berichten over hurricane Francine die m.n. Morgan City, maar ook New Orleans teistert.